7 yaşında iken Haydan köyünde Azime halam yaşıyor muydu, bilmiyorum. Amcamla küs olan babam halamla da küs müydü, onu da bilmiyorum. Bu senin halandır, bu senin akrabandır diyerek hiç kimse ile tanıştırmadı beni. Bilseydim Azime halamın yanına da diğer akrabalarımın yanına da giderdim.

Ablalarım gelip dövecek mi beni korkusu yaşadığım o günlerden birinde Nazmiye ve Özgül ablama yakalandım. Dediler, “Bağa gidiyoruz, sen de bizimle gel.” Bir eşeğe bindirdiler beni, öyle çok korkuyorum ki!..

Bağa vardığımızda ellerine tara, orak gibi bir şeyler aldılar, bir de ipleri var. “Eyvah” dedim, “Bunlar beni iğde ağacına asacaklar.” Anında uzaklaşıp saklandım, baktım neler yapıyorlar diye. Biz darı deriz, ablalarım darı sapı kestiler, eşeğe yükleyip sardılar. Beni arıyorlar, “Adnan neredesin, işimiz bitti, eve dönüyoruz” diye. Ama ben korkuyorum. Sonra buldular beni, “Sen niye saklanıyorsun?” diye sordular. “Beni asacak mısınız?” diye sordum. “Yok be ya, niye asalım seni. Sen bizim kardeşimizsin, biz de ablayız.” dediler. Biraz rahatladım ama yine de korkuyorum. Asmaktan vazgeçtiler, ya başka bir şey yaparlarsa diye düşünmekteyim.

Eşeğin üzerinde eve geldim, gözlerim ablalarım da. Her an bir şey yapacak olurlarsa eşekten atlayıp kaçacağım. Allah’a çok şükür vukuatsız bir şekilde eve gelmek nasip oldu. Belki de Zübeyde Ana beni dövmeye çalıştıklarını duydu, kızdı. “Adnan sizin kardeşiniz, niye öyle davrandınız” diye çekişti. Ablalarım da bu sebepten bana iyi davrandı, ya da ben öyle düşündüm.

Daha sonraki günlerde ablalarımla aramda beni üzecek, incitecek bir olay yaşanmadı ama ben onlara hep mesafeli davrandım. Daha önce dövmeye teşebbüslerini hiç unutmadım. Hatıralarımda aynı binada kalmamıza rağmen ancak birkaç kez görebildiğim rahmetli Zübeyde Ana var. Rahmetli amcamın aksine iyi ve sevecen davrandı ama, ben hep korktum, çekindim. O yüzden Zübeyde Ana ile çok fazla bir anım olmadı.

7 yaşında geldiğim Haydan’da, hatıralarımda Dedeköy cami ve türbeleri de var. Emircik, Balçıkhisar var.

2 Şubat 2017 Denizli de Hakk’a yürüyen rahmetli Nazmiye Palaz ablama Allah rahmet etsin, taksiratını affetsin, mekanını cennet kılsın inşa Allah. Yaşayan ablalarıma hayırlı, huzurlu, sağlıklı uzun ömürler versin. Bizden önce Hakk’a yürüyen, büyüklerimizin mekanları cennet olsun inşa Allah.

Şairin de dediği, gibi:
“Bugün banadır yarınlar da sana, benim için hayır dua kılsana.”