50 yıldır demir dövdüğünü belirten usta Necati Turgut, çırak yetişmediğinden yakınarak ”Meslek beş on yıla kalmaz ölür” dedi.

“ZOR MESLEK AMA ALTIN BİLEZİK”

Çivril Karabedirler Mahallesi’nde yaşayan 66 yaşındaki demirci ustası Necati Turgut, “El emeği isteyen mesleklerde çırak yetişmiyor “dedi. Mesleğin zor ama geçerli bir meslek olduğuna dikkat çeken Necati Turgut; “Ben 13 yaşında çırak olarak ustamın yanına gittim haftalık sormadık, tatil sormadık, mesleği öğrendik. Zor meslek ama altın bilezik her zaman geçerli. Ben 50 yıldır bu işi yapıyorum karnımı buradan doyuruyorum. İki oğlumu buradaki kazancımla büyüttüm” diye konuştu.

“ESKİSİ GİBİ TALEP YOK”

Karabedirler Mahallesi’ndeki işyerinde daha çok çapa, tahra, satır yaptığını söyleyen Necati Turgut; “ Bölgemiz tütün üreten bir yer en çok tütün çapası yapıyorum. Yaptığım çapaları genellikle toptan satıyorum ama bazen de Çivril ve Karahallı pazarlarında kendim satıyorum. Köy yerinde tahra ve satır ihtiyacı da olduğu için onlardan da yaptığımız oluyor. Ancak eskiden at ve öküzlerin arkasına karasaban bile yapıyorduk şimdi tahra ve satır bile sipariş üzerine yapıyorum. İnsanlar eskisi kadar talep etmiyor ”ifadelerini kullandı.

“ELİMİN EMEĞİ ALNIMIN TERİNİ YİYORUM”

Demircilikten iki çocuğunu büyüttüğünü ifade eden Necati Turgut; “Eskiden el emeği ile geçim çok rahattı. Demircilik, marangozluk, nalbantlık geçerli mesleklerdi. Artık çırak bulmakta zorlanıyoruz. Dolayısıyla da meslekler birer birer ölüyor. Şimdiki çocuklar bu işlerde çalışmak istemiyor. Anne baba da çocuğum meslek öğrensin düşüncesinde değil. Ben 13 yaşında çırak olarak köyümden ayrıldım. Ustama ne haftalık sordum ne de izin günümü. Üç yıl boyunca yanında çalıştım ekmek yedim yattım. Sonra Çivril’e geldim başka ustanın yanında kalfa oldum askere gittikten sonra köyüme geri döndüm kendi dükkanımı açtım. 40 yıldır da burada çalışıyorum. Allah’a şükür işim zor görünsede elimin emeği alnımın terini yiyorum. ”şeklinde ifade etti.

Editör: Haber Merkezi